Odejścia i Pamięć

Mama Jadwiga, serca naszego blask,
Jej uśmiech jak promień, co rozświetlał czas.
Choć już jej nie ma, wciąż czuję jej dłoń,
Prowadzi mnie w ciszy, jak światła toń.

Brat Piotr, mój towarzysz w życiu i snach,
Jego śmiech rozbrzmiewa w serca falach.
Odszedł zbyt wcześnie, lecz pamięć go trwa,
W każdej piosence, co w duszy mi gra.

Brat Adam, cichy i pełen sił,
Przykład mi dawał, jak życie godnie żyć.
Jego droga zakończona, lecz ślad wciąż jest,
Na zawsze w rodzinie, w sercach i łzach.

Dziadek Jan, mądrość i spokój jak las,
W jego słowach historia dawnych lat.
Jego opowieści nadal uczą mnie,
By doceniać życie, każdy wschód i zmierzch.

Babcia Henryka, ciepło w spojrzeniu tkwi,
Jej ręce jak schronienie w trudnych dni.
Choć już jej nie ma, słyszę cichy śpiew,
Kołysankę, co prowadzi przez każdy dzień.

Tata Romuald, nasz domowy stróż,
Silny, odważny, dla nas zawsze tuż.
Odszedł, lecz w sercu bije jego rytm,
Każda chwila z nim to jak życia hymn.

Siostra Bożena, ostoją dla mnie dziś,
W niej widzę nadzieję, siłę by żyć.
W chwilach trudnych zawsze jest tuż obok,
Światłem rozprasza każdy mrok.

Ja, Paweł, patrzę w przeszłości treść,
Rodzinę moją w sercu noszę jak wieść.
Każde imię, każda tworzona pamięć,
Odejścia i pamięć, jak życie pieśń.