aimusic.one

Xa adoece  cando parte
do porto o mariñeiro 
e cheira o petricor morriñento
da terra do neno labrego
Canto máis nas treboadas
que  estremecen mar adentro
nas fonduras lonxíncuas da alma
onde o levou o barlovento.
Lonxe da lonxa,  preto da preta 
recédelo coa noite vaga,
Vaga
Lonxe da lonxa, preto da preta
escura e longa noite alueira 
Alueira 
Xa adoece o mariñeiro cando parte
do porto,  porta aberta da sua Terra
do doce petricor tan morriñento
que emana o chan da nena labrega 
Ainda, inda mais nas correúdas treboadas 
se o espírito estremece mar adentro
nas fonduras lonxíncuas da alma
que sen querer levou o barlovento
Tan lonxe da lonxa
 e preto da preta 
escura e túrbia noitada alueira 
Alueira 
Alueira 
Alueira 
onde entre tódolos campos de estrelas 
hai santo patrón que dirixa as súas velas
Mareas vivas... lóstregos de tristeira
Deitanto bágoas... 
erguendo as telas...
que o leven de volta a Terra galega.
Alueira 
Alueira 
Alueira