aimusic.one

Verse 1
Laocoön sprak, zijn stem door de nacht,
"Ziet gij dan niet het gevaar dat hier wacht?
Verblind door geloof, vervuld van hoop,
Ziet niemand de vijand, verstopt in dat hoop?"
Chorus
O, Laocoön, je waarschuwde nog,
De dood in je ogen, je stem als een schok.
Maar de goden keken koel toe van hun troon,
En jouw woorden stierven met je laatste toon.
Verse 2
Toen kwamen de slangen uit zee omhoog,
Met kracht van de goden, zonder genade of oog.
Ze sloten zich rond vader en zoon,
Verloren, verstikt, in een gruwelijke droom.
Chorus
O, Laocoön, je waarschuwde nog,
De stad hoorde niet, het einde was toch.
De nacht hield haar adem, de sterren verbleekt,
Terwijl het paard op ons einde leek.
Bridge
In jouw laatste blik, een stille klacht:
"Vergeet mijn woorden niet in de nacht.
Ziet gij dan niet wat de toekomst brengt,
Het einde dat stil naar onze muren drengt?"
Outro
Laocoön’s stem, een echo voorbij,
Verloren in Troje, waar niemand het zei.
Een held die zijn stad nooit redden kon,
Zijn waarschuwing verstomd, en het lot begon.