Opowieść miłosna

(Zwrotka 1)
Na pustyni wiatr opowiada sny,
Czarownice w kręgu tańczą aż po świt.
Ich zaklęcia niosą w świat tysiące iskr,
W cieniu księżycowym rodzi się ich mit.

(Refren)
Czarownice z Palestyny, śpiewają do gwiazd,
Kunolisy przy nich płyną, w srebrnych rzekach łez.
Magia stara jak kamienie, głębsza niż sam czas,
Noc zapala w nich płomienie – nie zgasi ich nikt z nas.

(Zwrotka 2)
Kunolisy – strażnicy pradawnych gór,
Ich oczy błyszczą jak rubinowy mórz.
Gdy czarownic głos rozbrzmiewa wśród skał,
Otacza je siła, której nie znał świat.

(Refren)
Czarownice z Palestyny, śpiewają do gwiazd,
Kunolisy przy nich płyną, w srebrnych rzekach łez.
Magia stara jak kamienie, głębsza niż sam czas,
Noc zapala w nich płomienie – nie zgasi ich nikt z nas.

(Bridge)
Szeptem wiatru wzywa je pustynny piasek,
Sercem ziemi bije pradawny blask.
Wspólnie tworzą pieśń, której nikt nie złamie,
To melodia wolnych – to ich własny znak.

(Refren – mocniej)
Czarownice z Palestyny, śpiewają do gwiazd,
Kunolisy przy nich płyną, w srebrnych rzekach łez.
Magia stara jak kamienie, głębsza niż sam czas,
Noc zapala w nich płomienie – nie zgasi ich nikt z nas.

(Outro)
A gdy cisza spadnie, zostanie tylko dym,
Pośród noc,